tappatup

1. təql. Bir-birinə və ya başqa şeyə toxunan taxta və s. şeylərdən çıxan aramsız səs. Ağarzanın evindən tappatap səsi gəlirdi. M. C..

2. zərf Tappıltı ilə, ayaqlarını tappıldadatappıldada. Bir qorodovoy küçənin ortası ilə tappatup gəlib çamadanın yanından sovuşdu. S. M. Q..